KOMUNIKAT nr 92 12 kwietnia 2008

Bardzo liczymy na skuteczne działania Pana Premiera w tych sprawach.

UZASADNIENIE:

1. Prowadzona przez szereg ostatnich lat polityka państwa w zakresie finansowania działalności statutowej placówek PAN, (w tym samym również poziomu płac w nich) doprowadziła do powstania w kraju dwóch kategorii pracowników naukowych zatrudnianych na równorzędnych stanowiskach w PAN i szkolnictwie wyższym. Obecnie różnią się one o ok. 1/3 na niekorzyść PAN. Już 3 lata temu na wyrównanie różnic potrzebne było 130 mln zł, ale mimo obietnic, kwoty tej nie przekazano i z każdym rokiem różnice płacowe się pogłębiały, bo rosły wynagrodzenia na uczelniach. Obecnie na wyrównanie poziomów płac konieczne jest ok. 200 mln zł. W PAN średnia pensja brutto np. adiunkta (doktora nauk, czyli specjalisty w jakiejś dziedzinie wiedzy) w 2008 r. wynosi ok. 2.000 zł i również w stosunku do średniej płacy krajowej (ok. 3.000 zł) stanowi ok. 2/3 jej wysokości.

2. W obietnicach i obietnicach rządowych dot. budżetu dla działu NAUKA na 2008 r. planowana była kwota o ok. 700 mln. zł. większa od zatwierdzonej w Ustawie budżetowej. W zamierzeniu wyższe finansowanie miało w sposób istotny poprawić skrajnie mizerną kondycję polskiej nauki w roku bieżącym i stworzyć lepsze warunki startu dla jej rozwoju w przyszłości. Przypominamy, że od wielu lat polska nauka jest niedofinansowywana i funkcjonuje poniżej granicy krytycznej, która wynosi 0,4% PKB, co pozwala wyłącznie na przetrwanie, ale uniemożliwia jakikolwiek rozwój. Nakłady na naukę na przestrzeni ostatnich lat systematycznie spadały od poziomu 0,6% do nieco ponad 0,3% PKB, gdy tym-czasem, zgodnie ze „strategią lizbońską” wynosić powinny 3%, a w wielu krajach Unii Europejskiej i w innych kra-jach rozwiniętych są dużo wyższe.
Kolejne rządy RP (mimo naszych corocznych próśb i apeli) nie czyniły nic, by tę przepaść jakoś niwelować. Nic więc dziwnego, że jako naród nie możemy skorzystać w pełni z dobrodziejstw nauki i postępu technologicznego, że zamiast budować społeczeństwo wiedzy i postępu technicznego skazywani jesteśmy na degradację technologiczną, społeczną i kulturową w stosunku do państw świadomie inwestujących w naukę i postęp. Stan ten przekłada się też niekorzystnie na różne dziedziny gospodarki kraju.
Naszym zdaniem należy jak najszybciej skutki niekorzystnych dla nauki decyzji kolejnych rządów wreszcie powstrzymać i zacząć skutecznie zdążać ku nowoczesności i własnemu postępowi technologicznemu, a uczynić to można tylko poprzez należyte finansowanie nauki na coraz wyższym poziomie, odpowiadającym potrzebom zadań badawczych i na tworzeniu możliwości rozwoju placówek. Za priorytetową konieczność i rację stanu należy więc uznać szybkie zrównanie poziomu finansowania nauki w Polsce z poziomem w krajach Unii. Stąd konieczne jest już teraz wykonanie pierwszego, choćby minimalnego kroku i dofinansowanie nauki w 2008 r. kwotą 700 mln. zł.

3. Szanowny Panie Premierze, jesteśmy grupą zawodową liczącą w skali kraju ok. 8.000 pracowników nauki wykonujących tzw. badania podstawowe w placówkach PAN, których 90% w rankingach notowanych przez Ministerstwo jest w I kat. W odróżnieniu od innych, silnych liczebnie grup pracowniczych skutecznie walczących o swoje przywileje, nie mamy w zwyczaju wychodzenia na ulicę w celu domagania się swoich słusznych praw osobistych i branżowych. Jednak na co dzień swoją trudną, żmudną i odpowiedzialną pracą staramy się przysparzać krajowi dóbr wyższego rzędu, co niestety nigdy nie było i nie jest należycie cenione. Również my chcielibyśmy móc zacząć żyć na poziomie odpowiadającym naszemu wykształceniu, wiedzy i doświadczeniu zawodowemu. Nie powinniśmy być traktowani i wynagradzani gorzej niż nasi koledzy z wyższych uczelni, zajmujący się głównie dydaktyką. Czujemy się jednak od lat dyskryminowani, a świadomość, że nasza praca jest niedoceniana i źle opłacana, że ciągle mówi się o planach likwidacji placówek PAN, nie jest czynnikiem mobilizującym. Samą pasją zawodową żyć się nie da, rodziny się nie utrzyma, dzieci się nie wykształci, nie osiągnie się też zadowolenia osobistego.

Z uszanowaniem,

Członkowie Komisji; Imię i nazwisko, Instytut: